Якуб Наркевіч-Ёдка – «электрычны чалавек», «утаймавальнік маланак», «беларускі Тэсла»…Адным словам – чалавек-легенда. Гэта быў вельмі таленавіты беларус.
У другой палове ХІХ-га стагодзьдзя жыў чалавек, які праводзіў эфектныя эксперыменты і рабіў нечаканыя вынаходніцтвы, які сваімі дасягненьнямі істотна абагнаў сваю эпоху, і гэта быў Сармат-Якуб-Сігізмунд Атонавіч Наркевіч-Ёдка (Якуб Наркевіч-Ёдка). А нарадзіўся ён 8 студзеня 1847 года ў маёнтку Турын на беразе Сьвіслачы.
Навуковыя інтарэсы Якуба Наркевіч-Ёдка ахоплівалі галіны фізікі, медыцыны, прыродазнаўства.
У 1891 год Якуба Наркевіч-Ёдка вынайшаў спосаб бесправадной перадачы і прыёму злектрамагнітных хваляў на адлегласьці (першы ў сьвеце правобраз радыёпрыёмніка), але, на жаль, не запатэнтаваў сваё вынаходніцтва.
Таленавіты беларус вынайшаў практычнае выкарыстаньне ў медыцыне метада электрамагнітнага выпраменьваньня газаразраднай плазмы.
Якуба Наркевіч-Ёдка – вынаходнік мэтаду электрафатаграфаваньня «без аб’ектыва”. Прынцып засноўваўся на тым, што аб’ект, які дакранаўся да фотапласьцінкі пад электрычнай напругай, пакідаў на ёй выяву свайго «эфірнага цела». Сваю вынаходку Наркевіч-Ёдка назваў электраграфіяй. Гэты мэтад і сёньня вядомы ў свеце як “Сістэма Ёдкі”.
Дарэчы, менавіта на аснове адкрыцьця Наркевіча-Ёдкі пасля быў створаны дэтэктар хлусьні. Хаця сам аўтар выкарыстоўваў уласнае вынаходства выключна для складаньня электраграм, якія дапамагаюць доктару паставіць дыягназ і прызначыць лячэньне.
Мэтады магнiтатэрапii, электратэрапii i фiтатэрапii, якiя ўжываў прафесар Наркевiч-Ёдка, эфектыўна дапамагалі медыкам ў лячэньні сухотаў.
Якуб Атановіч пайшоў з жыцьця 6 лютага 1905 года і пахаваны на фамільных радавых могілках у вёсцы Наднёман Уздзенскага раёна.
